کتاب حاضر، پژوهشی در زمینه خوانش و مطالعه شعر امروز است و نویسنده از زاویه ای جدا به آن می پردازد. مهم ترین پرسشی که برای همگان پیش می آید، بی گمان شاید این باشد که آیا راه و یا برون رفتی از این بحران عظیم تاریکی تاریخی شعر وجود دارد؟ آیا هنوز می توان چشم به امید بست؟ آیا دریچه ای، روزنه ای می توان یافت؟ تا دگرباره امید بشر به پرواز درآید و حصارها و ساختارها و ریختارها را درهم شکند، که درمان و تسکینی باشد بر جسم و روان انسان بیگانه خردشده شکسته تنهای ملول و مغموم و محزون و منکوب این عصر توحش؟ پاسخ آن همانا شعر است. اما اینکه چگونه این یگانه پدیده و رخداد عظیم هستی می تواند موجب دمیدن روح امید در آدمی شود، در طول این کتاب مفصل به آن پرداخته می شود.