بشر تا به امروز مراحل مختلفی از زندگی خود را گذرانده و سیری تکاملی داشته است؛ از روزگار وحشی خویی در عصر پارینه سنگی، که زندگی بر پایة شکارگری و گردآوری خوراک بود، تا عصر بربریت و نوسنگی ـ که کشاورزی و دامپروری رشد می کند ـ و در ادامه عصر شهریگری (تمدن) که دادوستد کالا و بازرگانی رونق می یابد. در این روند نخستین شکل سازمان اجتماعی بشر را سازمان مادرسالارانه در کنار سازمان برادرسالارانه تشکیل می دهد که بیش تر به مادرسالاری تاکید و کم تر به برادرسالاری توجه شده است: در نیمه های عصر نوسنگی این سازمان فرومی پاشد و به تدریج مردسالاری یا پدرسالاری جایگزین می شود که تا به امروز نیز ادامه دارد. نگارنده در کتاب حاضر می کوشد تا سرگذشت پنهان ماندة زنان را در عصر وحشی خویی و آغاز بربریت بازسازی کند. وی با تاکید بر سرآمدی و رهبری زنان و برشمردن دستاوردهای آنان، مکتب هایی که مادرسالاری را باور ندارند به چالش می کشد تا ثابت کند فرودستی امروزی زنان از سازه های زیستی سرچشمه نگرفته است. همچنین نگارنده در دنبالة مادرسالاری در دو بخش جداگانه به برادرسالاری و پدرسالاری نیز پرداخته است. این سه نهاد زنجیروار به هم پیوسته اند، زیرا نهاد پدرسالار از درون دو نهاد مادرسالار و برادرسالار سربرآورده است.