کتاب حاضر در رویکردی انتقادی با کاوش تاریخی «تاریخ» از «هگل» تا «میشل فوکو»، نظریه سنتی تاریخ جهان را بازخوانی می کند. نویسنده بر آن است پرسش های طرح شده دربارة محدودیت های دانش غربی را در آثار «ادوارد سعید»، «گایاتری چاکراورتی اسپیواک» و «هومی بابا» بررسی کند. شاخصه اصلی کتاب تأکید آن بر جایگاه تجربة استعماری و پسا استعماری به مثابه محوری برای امر اخلاقی، متنی و اقتصاد سیاسی مدرنیته و پست مدرنیته و نیز نقد پیش داوری های تاریخ و ایدئولوژیکی ارزش های اروپامدار است که در بطن ادعاهای صوری و فلسفی پیشرفت و عقلانیت جهان شمول نهفته اند.