من می توانم با مرده ها حرف بزنم… کاملاً حقیقت دارد. وقتی 9 ساله بودم، پدر و مادر مردند و من به نیویورک فرستاده شدم تا با عمویی که نمی شناختم، زندگی کنم. شاید پیش خودتان فکر کنید، پس حداقل یتیم نیستی؛ اما می دانید، من قبل از این اتفاق، حتی عمو مونتی را ندیده بودم و پدرم هم آن قدر رابطه محکمی با او نداشت که بخواهد من را به او بسپارد. در واقع، آن ها از هم متنفر بودند؛ اما پدر و مادرم از کجا باید می دانستند که قرار است قطارشان با یک قطار دیگر تصادف کند و زندگی آن ها و صدها نفر دیگر به پایان برسد.