حاج حمید کنارم نشست و گفت: خانم! می دانی شهادت یعنی چی؟ یعنی من برم بهشت منتظر شما بمانم تا بیای و آنجا دوباره دور هم جمع شویم. از شدت گریه، نفسم بالا نم آمد. حاجی سرم را روی سینه اش گذاشت و گفت: خانم! تو باید قوی باشی؛ باید بتوانی بعد از من، به عنوان همسر شهید، سخنرانی کنی… حاجی داشت مرا برای یک مسئولیت مهم آماده می کرد، اما من به صدای قلبم گوش می دادم و آرزو می کردم زمان بایستد و این ضربان زندگی بخش تا ابد در گوشم ادامه داشته باشد.