تاریخ همیشه عرصه ی تقابل نظرگاه هایی بوده است که له یا علیه نظریه پردازی پیرامون تاریخ بوده اند. همواره مورخان و نویسندگانی بوده اند، به خاصه در دو سده ی اخیر، که با تردید به کاربرد نظریه در تاریخ می نگریسته اند. این نکته که آیا نظریه موجب گسست در تاریخ و تاریخ نویسی می شود، پرسشی است که همیشه مطرح بوده است. با این همه نمی توان مورخی را سراغ گرفت که به نظریه ها و تئوری پردازی ها هیچ وقعی ننهاده باشد. با این همه این گفت وگوی مداوم و همیشگی میان تاریخ و نظریه را چطور باید فهم و بررسی کرد. کتاب
«خانه های تاریخ» با چنین هدفی، نوشته شده است. این کتاب، خوانشی انتقادی از تاریخ و نظریه در سده ی بیستم، ارائه می دهد که با توجه به رویکرد نظرورزانه ی مورخان ایرانی در سال های اخیر، می تواند نقش راهنمای جامعی را برای علاقه مندان، پژوهشگران و دانشجویان تاریخ، بازی کند.