این کتاب شامل 12 داستان کوتاه از نویسنده نیجریه ای «لزلی نکا آریما» است. آریما در این داستان ها می کوشد تصویری صادقانه از زندگی افراد حاشیه، ارائه بدهد. کاراکترهای او در این قصه ها از میان فرودستان جامعه برآمده اند، خانواده های فقیر، بدون چشم انداز روشن آینده و سرخوردگانی که فرزندانشان به جای درس و مدرسه و تفریح به دَله دزدی، چاقوکشی، جیب بری و کارهای خلاف می پردازند و نویسنده با استادی به ترسیم چهره های این گونه افراد می پردازد. او که به خوبی لایه های اجتماعی نیجریه و از آن سو مهاجران افریقایی تبار را می شناسد با استادی قهرمانان یا ضدقهرمانان خود را برمی کشد و خواننده را به اجبار وا می دارد تا با این زنان و مردان حاشیه نشین هم ذات پنداری و یا حداقل همدردی کند. دختران، همسران و مادران در اولین مجموعه ی قابل توجه آریما خود را در موقعیت های خارق العاده ای پیدا می کنند: زنی که به نظر می رسد روح مادرش از عکس فامیلی خانواده خارج شده است، کسی که از کودکی خسته شده است متوسل می شود به اینکه از موی انسان یک کودک بسازد و کسی که با توانایی معجزه آسایی برای از بین بردن درد عاطفی…؛ آنچه آن ها را متحد می کند، سختی دنیایی است که در آن سکونت می کنند، دنیایی که در آن آینده نامشخص است، فرصت ها کم هستند، و شانس به سرعت تغییر می کند.