این کتاب از چهار بخش تشکیل شده است. نویسنده در بخش نخست در قالب دو فصل به مباحث مقدماتی مانند توضیح واژگان کلیدی، تاریخچه بحث، تعریف و بیان مسئله و پرسش اصلی می پردازد. در این فصل دو پرسش مهم مطرح می شود؛ پرسش نخست این است که آیا «خودفرمانروایی» بزرگ ترین حق و بزرگ ترین ارزش برای انسان است و این حتی از ارزش مهمی مانند معناداری و هدف داری زندگی بالاتر و مهم تر است؟ پرسش دوم این است که بر فرض که «خودفرمانروایی» بزرگ ترین ارزش و حق برای انسان باشد، آیا دین با این
«خودفرمانروایی» ناسازگار است و آن را از انسان سلب می کند؟ نویسنده در بخش دوم کتاب به بحث خودفرمانروایی انسان در دیانت مسیحیت می پردازد. بخش سوم کتاب به مسئله خودفرمانروایی انسان در تاریخ اندیشه اسلامی، اختصاص یافته است. نویسنده، تلاش دارد همان پرسش هایی را که در بخش دوم از مسیحیت کرده است در این بخش از اسلام بکند. سعی دارد بگوید که اسلام چه موضعی درباره «انسان» و «حجیت غیرانسان بر انسان» و درنتیجه مسئله «خودفرمانروایی» انسان دارد؟ بخش چهارم و پایانی کتاب که خود شامل چهار فصل است به خودفرمانروایی انسان در ادیان کوچک، اختصاص یافته است.