در کتاب حاضر، تشریح می شود که در هنرهای نمایشی همچون سینما و تلویزیون، بیش از هر شکل هنری دیگر آدم ها آنچه را در ضمیر دارند به صورت صریح بیان نمی کنند. البته آنچه به بیان درمی آید هم همیشه دروغ نیست، همیشه سخن بیهوده و یا انکار حقیقت نیست. گاه شخصیت ها فکر می کنند که حقیقت را می گویند، گاه حقیقت را نمی دانند. گاه آن ها با بیان حقایق راحت نیستند. در درام های بزرگ کلمات بزرگ هستند و حقایق در پشت کلمات پنهان. آنچه هست متن است و زیرمتن. این دو یکی نیستند و قرار نیست یکی هم باشند.