همه ما به این امر واقف هستیم که گوش کردن با شنیدن تفاوت بسیاری دارد، در گوش کردن، عمل خواستن نهفته است و توجه، توجه به موضوع یا به شخص گوینده، اما همگی به خوبی از عهده انجامش برنمی آییم. خانم «کیت مورفی» در این کتاب و در خلال روایت های ریزبینانه به مواردی اشاره کرده اند که هر کدام مان بعد از خواندنش چیزی جز خودمان را در آن ها نمی بینیم. کیت مورفی، روان شناس نیست، وی روزنامه نگار بوده و شاید همین مسئله سبب موفقیت هرچه بیشتر کتاب پیشِ رو شده است، چراکه شغلش چیزی جز گوش کردن نیست، بنابراین بیش از هر کسی بر ضعف های این حس انسانی واقف است. از این رو، تلاش کرده است تا با اشاره به مثال های جالب اما تکراریِ فراموش شده در روزمرگی هایمان به ما نشان بدهد چگونه هر روز بدون اینکه متوجه باشیم گرفتار این ضعف هستیم. در این کتاب برخلاف کتاب های روان شناسی راهکار چندانی برای بهتر گوش کردن ارائه نشده است بلکه مستقیما به ضعف ها و بدیهیاتی اشاره شده است که خواننده را تا مغز استخوان با خودِ درونی فراموش شده اش روبه رو می کند و در او حس علاقه مندی به تغییر را برمی انگیزد. با خواندن این کتاب، قدم به قدم به قدرت هنرِ گوش کردن پی می برید و متوجه می شوید که گوش کردن از چیزی که می شنویم به مراتب فراتر است. در این کتاب می آموزید که گوش کردن تنها این نیست که وقتی کسی شما را مخاطب قرار داد، ساکت و آرام بنشینید، بلکه برعکس شما باید کاملا به گوش بوده و با حواس جمع عکس العمل های مناسبی به گوینده نشان دهید.