در ترجمه ی حاضر که به مبحث روان شناسی بازی اختصا دارد، بازی از جنبه های گوناگون در بستر رشد بررسی گردیده است. براین اساس، نخست دیدگاه های تاریخی و نظری مطرح گردیده است: “نخستن نظریه های بازی بر عناصر زیستی و ژنتیکی آن تاکید می کردند، از جمله این که از لحاظ زیستی نقش تعیین کننده ای در رهاسازی انرژی اضافی بدن دارد یا کودک را برای زندگی بزرگسالی آماده می سازد؛ در صورتی که نظریه های معاصر بر فواید عاطفی، ذهنی، و اجتماعی بازی تاکید می ورزند”. سپس دیدگاه های کردارشناختی و فرهنگی بررسی گردیده که یکی از مباحث آن “ویژگی های بازی حیوانات” است که در کتاب آمده است: “مهم ترین ویژگی بازی در حیوانات این است که با شبیه سازی سر و کار دارند، بدین معنا که رفتارها برای موقعیت های خارج از زمینه ی معمولشان به کار می روند. این مولفه های خیالی بازی حیوانات مستلزم مقدار زیادی انعطاف پذیری از سوی بازیکن، و مشابه عنصر واقعیت گریزی در بازی انسان است”. مباحث بعدی به بررسی روان شناسی بازی از سنین ابتدایی تا اواخر کودکی و نوجوانی اختصاص دارد. در ادامه، تفاوت های جنسیتی در بازی و موضوع بازی در کودکان استثنایی و نیز رابطه ی بازی و رشد ذهنی بررسی گردیده و فایده های اجتماعی بازی بیان شده است. در پایان، مبحث کاربردهای بازی در درمان مطرح گردیده و خاطرنشان می شود: “در رویکرد ارتباطی در روان درمان، بر اهمیت ایجاد فضای پذیرش کلی برای کودک، خودداری از سرزنش به جای آن بیان احساس محبت، صداقت و احترام از سوی درمان گر تاکید می شود. فرض بنیادی این نوع درمان این است که کودکان انگیزه و توانایی تغییر زندگی خود در جهت مطلوب را در درون خود دارند، اما تنها زمانی می توانند این کار را انجام دهند که احساس های خود را تشخیص دهند، باین کنند و پذیرفته باشند. هدف درمان، دست یابی به خودآگاهی و خودفرمانی از سوی کودک است … از جمله رویکردهای ساختارمندی که بیش تر در بازی درمانی مورد استفاده قرار می گیرند، عبارت اند از: درمان رهاسازی هیجانی …، نمایش با لباس مبدل، قصه گویی، و مشاوره ی با کتاب”.