بررسی متون ادبی از دیدگاه روانکاوی از تحقیقات میان رشته ای است که می تواند در رمزشناسی این آثار و درک ژرفای آن های مفید باشد. روانکاوی خود حوزه وسیعی دارد و به شاخه های متعدد تقسیم می شود. یکی از این شاخه ها روانشناسی تحلیلی یونگ است که منشأ پژوهش های فراوانی در آثار ادبی شده است. در نظریه یونگ، ناخودآگاه جمعی و کهن الگوهای موجود در آن و موضوعات مربوط به آن ها، مانند اضداد و رویا، اهمیت ویژه ای دارد. شاهنامه فردوسی حماسه ملی ایرانیان است و ریشه در ناخودآگاه قومی و ملی آن ها دارد. در کتاب حاضر این اثر از دیدگاه روانشناسی تحلیلی یونگ مورد بررسی قرار گرفته است.