نویسنده در این کتاب نه تنها شرح زندگی و احوال زنان شاعر عصر قاجار (قرن سیزدهم هجری تا نیمه قرن چهاردهم) را بیان می کند بلکه ضمن بررسی حساسیت ها و موضوعات مورد علاقه این بانوان شاعر تلاش می کند از خلال شرح حال آن ها شرایط اجتماعی و فرهنگی زمان شان را بشناساند”. از 90 نفر شاعران ایرانی این تذکره نیمی از آنان از شاعران قرن سیزدهم، هستند. 26 تن، قرون سیزدهم و چهاردهم را درک کرده اند و 16 تن دیگر از شاعران قرن چهاردهم هستند….. شاعران پارسی گویی که فصل دوم تذکره اندرونی را به خود اختصاص داده اند، سی و چهار تن هستند که از نظر تاریخی 2 تن در قرن چهاردهم، 15 تن در قرون سیزدهم و چهاردهم، 12 تن در طول قرن سیزدهم و 4 تن دیگر متولدین قرن دوازدهم هستند که در قرن سیزدهم زیسته و درگذشته اند…. بررسی زندگی نامه زنان شاعر پارسی گو حاکی است که آن ها نیز از وابستگان خانواده های سلطنتی یا اهل علم و ادب بوده اند و از امکانات و زمینه های خاص اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و ادبی خانواده های خود سود می جسته اند و پدران، برادران، شوهران شاعر و نویسنده، معلمان زن و مرد ادیب، یاور و راهنمای آنان بوده اند”.