شاخصۀ دولت های فرومانده، درماندگی در فراهم آوردن امنیت برای مردم خود، تضمین حقوق در وطن و خارج از آن یا حفظ نهادهای دموکراتیک کارآمد نه صرفا قراردادی است. این مفهوم شامل دولت های قانون شکن نیز می شود؛ دولت هایی که قوانین بین المللی را که طی سال ها با دقت وضع شده اند، نادیده می گیرند. به عقیدۀ نگارنده نظام آمریکا با انتخاب شیوه ای متعارف و اجرای مکرر آن در کشورهایی که به عنوان خطر بالقوه برای امنیت آمریکا معرفی می شوند ـ از جمله عراق ـ اکنون در شرف کسب برخی ویژگی های دولت های فرومانده است. یکی از ویژگی ها ناتوانی یا عدم تمایل حاکمیت آمریکا در زمینۀ حفاظت از شهروندان خود است. ویژگی دیگر، گرایش آنها به این که خود را مافوق قانون داخلی یا حقوق بین الملل می دانند و در نتیجه آزاد هستند که از حربۀ تجاوز و خشونت استفاده کنند. نگارنده در نیمۀ اول کتاب حاضر بیش تر به تهدید ویرانگر روزافزون قدرت حاکم آمریکا می پردازد و در نیمۀ دوم مسالۀ نهادهای دموکراتیک را مطرح و این موضوع را بررسی می کند که نخبگان دربارۀ این نهادها چه تصوری دارند و در دنیای واقعی برای ترویج دموکراسی در خارج از کشور و یا شکل دادن آن در داخل کشور چگونه عمل می نمایند.