نخستین بحث دربارة نمایش هند باستان، کتاب «ناتیا شسترا» است که احتمالا در قرن دوم میلادی نگاشته شده است. این کتاب جامع به نحوی روشن و دقیق با همة شاخه های هنرهای نمایش، ساختمان تماشاخانه، تهیه و اجرای نمایش، استخوان بندی نمایش نامه ها، موسیقی، رقص، لباس، آرایش و… مربوط می شود. بنا به گفتة این کتاب، هر وقت که اعمال خدایان و حکیمان در صحنه، عملی شود می توان آن را نمایش خواند. کتاب حاضر، حاوی مقالاتی در خصوص نمایش است. مقالة نخست کتاب از «بهرام بیضایی» با عنوان «نمایش در هند» است. «تئاتری شدن نقد هنری» از «کامران سپهران» عنوان مقالة بعدی است. وی در این مقاله، مبانی فلسفی و زمینه های شکل گیری نقد هنری را کاویده و نشان می دهد که چگونه نقد هنری، کارکرد سنتی خود را از دست داده است. مقالة سوم کتاب با عنوان «گام زدن در مه» از «محمد چرم شیر» به بررسی آثار نمایشی «علی اصغر صفوی» ملقب به «صفی» اختصاص یافته است. در مقالة بعدی کتاب، زندگی و آثار «رضا کمال شهرزاد» ـ از نمایش نامه نویسان معاصر ـ و نقدی بر یکی از آثار او فراهم آمده است. «مهارت های گم شده تئاتر ایران» از «حمید امجد»، «شرح یک شکست» اثر محمد رضایی راد و درج بخشی از ترجمة کتاب «تئاتر شرق، غرب و جهان» اثر «استیو تیلیز» برگردان «حمید احیاء» دیگر مقالات کتاب را تشکیل می دهد.