بیان ابعادی از فضل و رحمت خداوند متعال نسبت به بندگان خویش با استناد به آیات و روایات و نیز بیان برخی از حکایات اخلاقی و پندآموز است. در این نوشتار ابتدا به بیان رابط خاص بین انسان با خدای خویش پرداخته شده و نقش عبادات و طاعات در ایجاد پیوند بین خدا و انسان، مورد تأکید قرار گرفته است. نویسنده اموری مانند: نماز، روزه ماه مبارک رمضان، توبه و استغفار، دوری از مال حرام و در یک معنا عبودیت یا انجام واجبات و ترک محرمات را عامل مهمی در جلب رحمت و فضل پروردگار دانسته و وجود پیامبر اسلام(ص) و ائمه اطهار(ع) را تجلی رحمت و فضل خداوند متعال دانسته است. وی به شرایط جلب رحمت و موانع جلب ان نیز از منظری روایی و قرآنی اشاره نموده و معتقد است زندگی انسان در دنیا و آخرت در فضای مملو از رحمت الهی است و شکل¬گیری حیات طیبه انسانی تنها در گرو اتصال به رحمت خدا و محبت و اطاعت اولیای الهی امکان¬پذیر است. نویسنده برای تبیین بهتر مسایل فوق¬الذکر، از داستان¬هایی حکمت¬آمیز نیز در راستای تشریح این مطالب استفاده نموده است.