این کتاب مشتمل بر گزیده دو سفرنامه به قلم «ویلیام فرانکلین» و «ادوارد اسکات وارینگ» به شیراز می باشد. فرانکلین، افسر وابسته به رژیم بنگال در سال 1787 م و به مدت هشت ماه برای جمع آوری اطلاعات وارد ایران شد. وارینگ در ظاهر به عنوان سیر و سیاحت ولی در باطن برای گردآوری مطالب سیاسی ایران در سال 1802 م وارد بوشهر و بعدها شیراز شد. وی در این سفرنامه اطلاعات جالبی را درباره آداب و رسوم و مسائل اقتصادی و اجتماعی ایران نیز به دست می دهد.