ایران، همسایه ی جنوبی اتحاد شوروی، دارای تمدنی بسیار کهن است، در جنوب باختری آسیا و در فلات ایران واقع و قسمت عمده ی این فلات را دربرگرفته است. به موجب نظریه های دانشمندان و نوشته های علمی منتشر شده در این زمینه نام ایران از قبیله ی باستانی خود، آریا، گرفته شده است. دوران های تاریخ ایران به تاریخ ایران باستان، ایران قرون وسطی، ایران عصر جدید، و ایران از زمان معاصر تقسیم می شود. در دوران باستان ضمن مقایسه با کشورهای دیگر، ایران از پیشرفته ترین حکومت ها به شمار می رفته، اما تاخت و تاز ویرانگرانه ی بیگانگان و جنگ ها و ستیزهای پیوسته میان فئودال ها و هجوم غارتگرانه و نابودکننده ی بی شمار عشایر کوچ نشین به مردم شهر و روستا، منجر به نابودی ویرانی شهرها و روستاها در دوران قرون وسطی گردید. در دوران عصر جدید نیز ایران کشوری ناتوان و عقب مانده در برابر تجاوز کشورهای سرمایه دار بود و به کشور نیمه مستعمره ی وابسته به این کشورها تبدیل شد. دوران ایران معاصر پس از انقلاب کبیر سوسیالیستی در روسیه آغاز می شود. از ویژگی های دوران ایران معاصر، استقرار تدریجی روابط سرمایه داری، شکل گیری طبقه ی کارگر و تاثیر بی چون و چرای این طبقه در زندگی سیاسی کشور، پیکار همه ی نیروهای پیشرفته ی دموکراتیک علیه امپریالیست های بیگانه و ارتجاع داخلی ایران است. در کتاب حاضر تاریخ ایران از زمان باستان تا امروز در 32 بخش بررسی گردیده است. از هم پاشیدن نظام اشتراکی اولیه. دولت ایلام؛ فرمانروایی مانی ها، دولت های ماد؛ دولت هخامنشی؛ دولت اسکندر مقدونی؛ دولت پارت؛ ایران در زمان ساسانیان (تشکیل نخستین جامعه ی فئودالی)؛ ایران در چارچوب حکومت خلفای عرب؛ جامعه ی فئودالی پیشرفته در ایران؛ ایران زیر چیرگی خان های مغول؛ ایران در دوره ی بعد از مغول؛ حکومت صفویان؛ استواری دولت صفویان؛ ایران در پایان سده ی 17 تا نیمه ی نخستین سده ی 18 و….