فتاح دوید. خواست بگوید چه شده است که یوسف اشاره کرد که ساکت شود. گوشش به رادیو بود. …. بیش از صد روستا از سی تا صد درصد تخریب و تاکنون سیصد و پنجاه و سه جنازه شمارش شده اند. این در حالی است که هنوز کار کمک رسانی به برخی از روستاها که در مناطق صعب العبور کوهستانی قرار گرفته اند، آغاز نشده است… در همین حال، پس لرزه های پی درپی، موجی از وحشت را در بین مردم ایجاد کرده اند… فتاح بی اختیار روی زمین وا رفت: ما را باش که چه خیال هایی می کردیم! ظاهرا خیلی وسیع بوده. به این زودی ها نباید امید کمک داشته باشیم. یوسف هم خودش را لو داد: راستش من دیگر داشتم این ور و آن ور را نگاه می کردم تا ببینم کی کمک رسان ها از کوه سرازیر می شوند. این جور که بویش می آید، خودمان باید جور خودمان را بکشیم. اگر زنده ماندیم، این جمعه زمستان 1375 را هیچ وقت فراموش نمی کنیم.