تعرض دول اروپایی به سرزمین های دور و نزدیک قارۀ آفریقا، آمریکا و آسیا سرآغاز دوران سیاه تازه ای در تاریخ بشری شد که به نام پدیدۀ «استعمار» معروفیت تاریخی یافت. پرتغالی ها، اسپانیولی ها، هلندی ها، فرانسوی ها و انگلیسی ها هریک به انواع شگردها و ترفندها توسل می جستند تا در سواحل سرزمین های شرق میانه و کشورهایی که در محور راه آبی خلیج فارس و دریای عمان قرار داشتند، پایگاه هایی به دست آورند و زمینۀ نفوذ خود را به درون سرزمین ها گسترش دهند. سرانجام، انگلیسی ها توانستند از طریق کمپانی هند شرقی بر دیگر رقبا و حریفان فایق آیند و شبه قارۀ وسیع هندوستان را به مستعمرۀ خود تبدیل نمایند. در این میان ایران، که به منزلۀ دروازۀ هند تلقی می شد، بنا بر توصیۀ برادران شرلی درمرکز توجه طراحان دیپلماسی انگلیس قرار گرفت و آنان با حیل و لطایف سلطۀ خود را بر ایران تحکیم کردند و آن را از یک کشور مستقل و قدرتمند منطقه به سرزمین نیمه مستعمره درآوردند. در این کتاب، نگارنده به افشای حقایق زندگی و کارنامۀ رجال حکومت گر و دولتمردان سطوح بالای نظام دولتی ایران از آغاز نفوذ استعمارگران به ایران و عصر قاجار و دوران مشروطیت پرداخته است. به زعم وی پژوهش و بازشناسی ما از رویدادهای تاریخی ایران به افشای حقایق دردناکی انجامیده که به روشنی بیانگر خیانت هایی است که دربطن پدیده های تاریخی ایران از سوی دولتمردان و سیاست پیشگان پرورش یافته و در مکتب فراماسونری، آگاهانه ـ و اما پنهانی ـ به سود مصالح بیگانگان به اجرا درآمده، و سرانجام در فرایند جنبش مشروطیت و پدیده های بعدی، نمودهای آشکارتری یافته است.