در کتاب، دیدگاه های “استانیسلاوسکی” در خصوص هنر نمایش، به ویژه وظایف هنرپیشه فراهم آمده است. وی می گوید: “وظیفه هنرپیشه و تکنیک هنری او این است که: این زندگی غریب را در وجود خود آورد و زندگی خود نماید، برای رسیدن به این هدف هنرپیشه باید “چشم ها، گوش ها و اعصابش” را به نقش ببخشد. او باید روی صحنه حقیقتا ببیند، بشنود و رفتار کند. با بازیگر نقش مقابلش، نه به طور قراردادی بلکه واقعا همان طور که در زندگی عادی و روزمره رفتار می کند، رفتار کند. (گفتنی است کنستانتین سرگیویچ الکسیو که بعدها ک. س. استانیسلاوسکی نامیده شد در خانواده ای هنردوست در روسیه به سال 1863 به دنیا آمد. وی با کارگردانی و به صحنه آوردن آثاری از تولستوی و چخوف شهرت یافت و در سال 1938، شش ماه بعد از دریافت نشان لنین، درگذشت) در کتاب، علاوه بر تجزیه و تحلیل نقش و چگونگی کار بازیگر، ده تک پرده از نمایش نامه نویسان جهان درج گردیده است که عبارت اند از: “آخرین نوار کراپ/ ساموئل بکت”، “چهره یک باکره مقدس/ تنسی ویلیامز”، “مثل باران با من حرف بزن/ تنسی ویلیامز”، “پالتو/ دینو بوتزاتی”، “پرده برداری/ رسودی سان سکوندو”، “عروس خرده بورژواها/ برتولت برشت”، “زیبای بی اعتنا/ ژان کوکتو”، “وهم/ لورکا”، “کوران/ موریس مترلینگ” و “پیچک/ امیلیوکار بالیدو”.