“بزی” تشنه بود، به طرف حوضچه رفت. حوضچه کمی آب داشت. او تمام آب را خورد و خواست بازگردد که قورباغه را دید. او غصه دار بود و گریه می کرد زیرا آب حوضچه تمام شده بود. بزی هم غصه اش گرفت و شروع به گریه کرد. کم کم بقیۀ حیوانات نیز وقتی از ماجرا باخبر شدند شروع به گریه کردند. تا این که سرانجام موش متوجه شد که حوضچه پر از آب شده است. این داستان تحت عنوان “خاله غصه دار” به همراه سه داستان دیگر تحت این عناوین در کتاب حاضر به چاپ رسیده است: تو مادر منی؟، بادکنکی که شاد بود، و بادی که خوابش می آمد؛ مد، مد.