شاید برخی ایده های «کارل پوپر»، فیلسوف خردگرای اتریشی در منطقِ اکتشاف علمی، ایده هایی آشنا باشند؛ برای مثال، ایده ابطال پذیری به عنوانِ مشخصه علم، ایده رشدِ غیراستقرایی معرفت، و این ایده که حتی بهترین معرفت علمیِ ما خطاپذیر است… . با این حال، متمایزترین جنبه رویکردِ پوپر به معرفت شناسی و فلسفه علم در کتاب «منطق اکتشاف علمی»، احتمالا هنوز ناشناخته است، زیرا افراد این کتاب را با انتظاراتی که سنت تجربه گرایی در معرفت شناسی و فلسفه علم پدید آورده است، مطالعه می کنند. اما در کتابِ پوپر چیزی حقیقتا متمایز وجود دارد. هرچند پوپر تبیینی از علم تجربی عرضه می کند، او به هیچ معنای متعارفی تجربه گرا نیست. به علاوه، هرچند اندیشه کانت تأثیراتی مهم بر کتاب پوپر گذاشته است، او کانتی هم نیست. افزون بر این، پوپر نه تنها بسیاری از انتقاداتِ مطرح شده به کتابش را پیش بینی کرده بود، بلکه برخی از متمایزترین خصوصیاتِ معرفت شناسیِ او مبتنی بر نوعِ پاسخی هستند که او به این مسائل می دهد. در این کتاب شما پس از خواندن مطالبی درباره پس زمینه نگارش کتاب «منطق اکتشاف علمی» با برخی خصوصیات اصلیِ این کتاب پوپر و حقیقت کلام آن آشنا می شوید.