نویسنده کتاب، مرزبندی بین حوزه‌های مختلف سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی تاریخ اسلام را موجب مغفول ماندن مباحث مهمی از تاریخ اسلام می‌داند که داشتن نگاه یکپارچه به رفع این مشکل کمک می‌کند. وی با برجسته‌سازی جریان «شعوبیه» به نقد آسیب‌شناسی روایاتی می‌پردازد که آن‌ها را برساخته‌ي این جریان می‌داند. وی گسست میان حکومت‌های اموی و عباسی را رد کرده و به‌دنبال تبیین پیوستگی دوره عباسیان با امویان است. همچنین نویسنده ضمن بررسی شرایط شبه‌جزیره‌ي عربی در آستانه ظهور اسلام به مظاهر تقابل دین اسلام و فرهنگ جاهلی، پرداخته است. در این راستا او از دو رویکرد موازی در تاریخ اسلام، يعني «رویکرد قبیله‌گرا» و «رویکرد اسلامی» یاد می‌کند که در مقاطع مختلف در کشمکش با یکدیگر بوده‌اند. او تلاش دارد ضمن تبیین شرایط اجتماعی در اواخر عصر اموی، چگونگی برآمدن عباسیان را نیز نشان دهد. برجسته‌سازی نقش موالی در برآمدن عباسیان از دیگر اهداف این نویسنده در کتاب است.