نگارنده در کتاب حاضر، این فرضیه را مطرح می سازد که از زمان پیدایش تاریخ فرهنگ انسان تاکنون دو نقطة عطف مهم را می توان در آن بازشناخت. نخستین آن «پیدایش نوشتار خطی» در اواسط هزارة دوم قبل از میلاد و دیگری اختراع تصویر فنی است. این فرضیه، در برگیرندة این گمان است که ساختار فرهنگ و در نتیجه هستی، در حال سیر یک تحول اساسی است. در این میان نگارنده معتقد است: فلسفة عکاسی که نوعی تصویر فنی است نقدی بر کارکردگرایی در تمام جنبه های انسان شناسی، علمی، سیاسی و زیباشناسی آن است. عمل عکاسی از دید وی یک شک پدیدار شناختی است که وظیفة اطلاع رسانی را در تصویر بر عهده دارد.