این اثر حدود 600 سال پیش در دفاع و ستایش از زنان نوشته شده است. “کریستین دوپیزان” در این کتاب باورهای خود را از چشم انداز و منظری زنانه بیان می کند و به زن ستیزی مردانه می تازد. وی در نوشته هایش بسیار تحت تاثیر اومانیسم اولیه ای است که در حال شکل گرفتن در ایتالیا و به دست کسانی چون دانته، پترارک و بوکاچیو بود. این بانوی عدالت خواه در اثر خودبینانی دیالکتیکی بنا می نهد که به واسطه ی آن سعی در شناخت زنان و نقش هایی دارد که آنان می توانند به گونه ای مثبت و تایید کننده در جامعه ی خود عهده دار باشند. پرسش مهم فلسفی (پدیدار شناختی) او این است که ما چگونه می توانیم حقیقت هرچیزی را بشناسیم و درک کنیم؟ و چگونه می توان ذات چیزی را از گفته ها و اظهاراتی متمایز کرد که درباره ی آن چیز بیان می شود؟ در واقع، انگیزه ی کریستین برای چنین کاری این بود که نشان دهد تفاوت است میان آن چه زنان به راستی هستند و آن چه مردان درباره ی ایشان ادعا می کنند. به سخن دیگر، کتاب شهر بانوان، گاه شماری از تاریخ زنان است که نویسنده در آن نشان می دهد چگونه زنان به طرزی ناعادلانه سرکوب شده اند این اثر متضمن داستان ها و حکایاتی از اعصار گذشته تا روزگار نویسنده است که جملگی درباره ی فضایل زنان نوشته شده است. برای مثال، او در یکی از داستان های این مجموعه درباره ی زندگی و سرگذشت زنان، شرح می دهد که چگونه “نوولا”، دختر پروفسور حقوق در دانشگاه بولونیا ـ هنگامی که پدرش مشغله ی بسیار داشت ـ به جای او درس می دهد و به دلیل این که زیبایی اش سبب پریشانی دانشجویان نشود، چهره ی خود را با پارچه ای می پوشاند. گفتنی است ادامه ی داستان های این مجموعه در کتاب “سه فضیلت” اثر همین نویسنده آمده است.