نویسنده در این اثر با بررسی نقادانه ی زندگی و عقاید “یوهان گئورک هامان” (1730-1788) او را منشا نهضتی می داند که مشخصه اش رمانتیسم و عقل گریزی است، به گونه ای که اندیشه های او کل فرهنگ اروپا را تحت الشعاع قرار داده است. وی هامان را نخستین هماورد تمام عیار نهضت روشنگری به شمار می آورد و او را پیشاهنگ عقل ستیزی در همه ی حوزه ها معرفی می کند؛ به عقیده ی او “هامان” بنیادگذار واقعی سنت جدلی عقل ستیزانه ای بود که سهم بزرگی در شکل گیری اندیشه و هنر و احساس در غرب داشت، او که از معدود نقادان عصر جدید بود و با سلاح هایی گاه منسوخ و بی اثر به جنگ گرایش غالب زمانه اش می رفت، در برابر پیشروی نهضت روشنگری و عقل باوری قرن هجدهم نوعی مقاومت را سازمان داد که نهایتا از رمانتیسم و ابهام باوری و ارتجاع سیاسی سردرآورد.