این کتاب دربردارنده مجموعه ای از مقالات فلسفی است که در پاسخ به این پرسش نوشته شده است که «آیا غذا می تواند هنر باشد؟»؛ «الیزابت تلفر» در مقاله اش استدلال می کند که در کنار تجربه های بصری زیبایی شناختی، غذا واکنش زیبایی شناختی به مزه و بوی غذا را نیز ممکن می سازد. «کورسمیر» شرح می دهد که چگونه ممکن است غذایی هم لذیذ و هم منزجرکننده باشد؛ و ممانعت به واسطه مصرف را عاملی برای هنر نبودن غذا معرفی می کند. «سوینی» به این پرسش پاسخ می دهد که «آیا می توان برخی از غذاها را به صفت زیبا متصف کرد؟»، «کیون» از غذا خوردن در جمع به عنوان راهی برای تقویت پیوندهای گروهی سخن می گوید و «پرایبا» در مقاله پایانی، غذا را محملی برای مراوده میان فرهنگ ها معرفی می کند.