داستان این کتاب درباره زندگی چهار زن و یک مرد است. مرد داستان، «مصطفی» نام دارد که یک راننده آژانس است. اما زن های داستان از این قرارند؛ همسر مصطفی که رابطه عجیبی با او دارد و زنان دیگری که مصطفی با آن ها هم سخن است و معاشرت دارد. این زنان بناست موتیف هایی از ساختار زیستی و فکری حاکم بر محیط پیرامون زندگی خود را به نمایش بگذارند. موضوعات فلسفی و فلسفه ملاصدرا از بن مایه های محتوایی و دغدغه های «کربلایی لو» (نویسنده) برای نوشتن داستان هستند. او در این کتاب هم سراغ پاسخ گویی به چنین سؤالاتی رفته است: میان انسان و اندوه چه رابطه ای وجود دارد؟ چه اتفاقی انسان را به سمت نیستی و پاک کردن خود از ذهن و حافظه اطرافیان سوق می دهد؟ چرا و چگونه می شود که انسانی در زندگی، تن دادن به نیستی را ترجیح می دهد؟ این رمان درباره این است که چگونه می شود انسانی را که همه عکس هایش را پیش از گم شدن خود از بین برده، پیدا کرد؟ آیا باید شک کرد که چنین انسانی اصلا وجود داشته است و یا… . حزن به عنوان چیزی که با عشق می آید و چشم انداز را مه آلود می کند و با عشق می رود، از مفاهیم کلی موجود در
«نیستی آرام» است.