لکان از جمله بزرگ ترین متفکران قرن بیستم است که نه تنها به تبعیت از فروید، روان کاوی را هم چنان بر اساس یافته های علوم جدید مورد پرسش قرار داد، بلکه افق های کاملا نوینی در زمینة فلسفه، اخلاق، سیاست، زبان و انسان شناسی بازنمود. ایرانی ها بیش تر با لکان فیلسوف آشنایی دارند تا با روان کاوی و تجربة عملی او در زمینة نفسانیات. در کتاب حاضر، که مجموعه مقالاتی ساده و منسجم دربارة منطق و توپولژی لکان، است این دو وجهه نظر عملی و نظری به طور قابل ملاحظه ای با یک دیگر تلفیق یافته اند. جهت اصلی این است که به خصوص هندسة موضعی، لکان به نحوی است که نه تنها مفاهیم روانکاوی را جدیت عملی بیش تری می بخشد، بلکه آنها را به شیوه ای بس صائب تر و قاطع تر درمی آورد که درخور هرگونه پرسشی راستین و مستمر در باب ماهیت آدمی است.