این کتابچه، مشتمل است بر قطعاتی ادبی با عناوینی هم‌چون: “ایمان، ترانه‌ی آدمی”، “خدا چراغی به او داد”، “بهشت برپا شد”، “بال‌هایت را کجا جاگذاشتی؟” و “سوگند به اسب و زیتون و ماه”. در یکی از قطعات می‌خوانیم: “خدا بر شانه‌های کوچک انسان دست گذاشت و گفت: “یادت می‌آید تو را با دو بال و دوپا آفریده بودم؟ زمین و آسمان هر دو برای تو بود. اما تو آسمان را ندیدی. راستی عزیزم، بال‌هایت را کجا گذاشتی؟” انسان دست بر شانه‌هایش گذاشت و جای خالی چیزی را احساس کرد. آن‌وقت رو به خدا کرد و گریست”.