در این کتاب زن جوانی برای رسیدن به آرزوی بزرگش یعنی تبدیل شدن به یک نویسنده مشهور، خودش را به خطر می اندازد. شهرت، دلیلی است که ما را با خودش به زندگی پر از هیجان قهرمان می برد و ما با او همراه می شویم. در بخشی از کتاب «از لحظه ای که دیدمش» می خوانید: «شنبه بود. درست به خاطر دارم چون آن روز صبح جیم هم با من آمده بود. با اینکه پاییز کامل فرا رسیده بود، خورشید بیرون زده و برای آن موقع از سال هوا هنوز گرم بود. از مترو بیرون آمدیم و به خیل زوج های جوان سرخوش، پدر و مادرهای بچه به بغل که به عابرهای در حال گردش تنه می زدند و مردمی که از کافه ها به پیادرو سرازیر می شدند پیوستیم. زمانی که حدودا ده سال پیش مغازه را آنجا خریدم آن بخش از بروکلین بی سروصدا و خلوت بود، محله ای بود برای آدم های معمولی با کسب و کارهای معمولی، از قرار، این غذا آن هم از نوع درجه یکش بود که اول جایش را در مغاره های بسته قدیمی پیدا کرد، و پس از آن کاملا می شد حدس زد که قرار است چه اتفاقی برای محله بیفتد…».