هرکس زندگی را از منظری می نگرد که هر انسانی برای این پرسش که معنای زندگی چیست، پاسخی خاص دارد. چندان که می توان گفت به عدد آدمیان روی زمین، تعریفی برای زندگی وجود دارد. بنابراین تعریف زندگی مانند خود زندگی بسیار گسترده است. مولوی و اقبال معنای زندگی را در حرکت و همراه بودن با جریان زمان می بینند. آنان آدمی را بر بنیاد معیار های خویش به مرتبه ای که شایستة شأن او به عنوان انسان است، رهنمون می شوند. نویسنده در کتاب حاضر علاوه بر تاثیرپذیری اقبال از مولوی در زمینه های نظری و عملی زندگی، دیدگاه های دینی آنها را که بخش عمده ای از تفکرشان را شامل می شود، مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد. وی همچنین به بسیاری دیگر از عناصر زندگی ساز نظیر آگاهی های اجتماعی، علمی، فلسفی، تاریخی و انسانی، از نگاه این دو دانشمند می پردازد. هر بخشی از این کتاب تحلیلی بازگوکنندة تاثیر مولوی بر اندیشة اقبال است. بخش نخست به جنبة روان شناختی زندگی دینی اختصاص دارد. در بخش دوم، زندگی دینی از منظر مابعدطبیعی مورد بررسی قرار می گیرد. در بخش سوم، روح راستین زندگی دینی نشان داده می شود که در دینی برتر تجلی می یابد. بخش چهارم نیز به ویژگی های انسان کامل و طرحی کلی از ارزش عملی او اختصاص دارد و با بحثی دربارة خاتمیت پیامبری پایان می گیرد.