«غزل» به همراه خانواده اش برای گذراندن تعطیلات پا به خانه باغی می گذارد که خانواده عمویش در آنجا زندگی می کردند. او در باغ با «مهران»، پسر صاحب آن باغ آشنا و به او علاقه مند می شود که این آشنایی روند زندگی غزل را دچار چالش و افت و خیزهای متعدد می کند… . در بخشی از این رمان می خوانید: «احساس می کردم پاهایم می لرزد و توان راه رفتن ندارم، قلبم تندتر از قبل می تپید و نای نفس کشیدن نداشتم. زن عمو شهین مرا در آغوش گرفته همراه هم وارد بیمارستان شدیم، عمو و مهران جلوتر از ما به سمت میز پذیرش بیمارستان رفتند و…».