پژوهشی در زمینه بازخوانی تاریخی و تحلیل شیوه عملی عالمان متقدم شیعه تا قرن هفتم هجری و نحوه تعامل آنان با روایات ضعیف و بررسی سندی این قبیل از روایات توسط آنان است. در ابتدای این تعاریفی از احادیث صحیح، حسن، موثق و ضعیف و نیز ویژگی مکاتب حدیثی قدیم و جدید ارایه شده و سپس روش برخورد عالمان شیعی متقدم با خبر واحد و احادیث ضعیف در عصر حیات معصومین(ع)، مورد بحث و بررسی تاریخی قرار گرفته است. آنگاه نویسنده به توصیف مکتب حدیثی قم و دیدگاه آن در مورد حدیث ضعیف و نوع تعامل محدثان و عالمان علم رجال در این مکتب حدیثی با این قبیل از احادیث پرداخته و بررسی احادیث ضعیف در کتب اربعه شیعه توسط آنان را بیان نموده است. در ادامه نویسنده به مکتب رجالیان شیعه در مواجهه با احادیث ضعیف اشاره نموده و روش آنان در این زمینه را توصیف نموده است. در بخش بعدی کتاب نویسنده به بیان مکتب حدیثی بغداد و حله و شیوه آنان در مواجهه با احادیث ضعیف پرداخته و نمونه هایی از موافقت و عدم موافقت علمای رجال در این دو مکتب را بیان کرده است. نویسنده معتقد است در عصر کنونی معنای حدیث ضعیف دگرگون شده و نوع برخورد با آن نسبت به شیوه قدما تغییر یافته است که این موضوع دارای پیامدهای منفی در حوزه علوم حدیثی خواهد بود.