در ده داستان کتاب حاضر، نویسنده فضاهایی را تجربه کرده که برآمده از زندگی شهری اند، با پرداختی متفاوت و لایه ای از طنز. آدم های او وجوهی را از خود به نمایش می گذارند که می توان در آن ها نوعی حرص، ولع و حتی بی رحمی را مشاهده کرد. کسالت دم مرگ یا برخورد با مردگان است که بسیاری از داستان ها را پیش می برد. مخاطب این داستان ها مدام با اتفاق هایی مواجه می شود که پیش بینی پذیر نیستند و درعین حال صراحتی تمام عیار در خود دارند. نوروزی به انسانش بدگمان و بدبین است و این امر را می توان در داستان ها و تقلای شخصیت هایش دید.