مجموعة حاضر، حاوی نامه های غلام حسین ساعدی به طاهره کوزه گرانی است که بعد از مرگ طاهر، از پستوی خانة او پیدا شده است. طاهره و غلام حسین دو عاشقی بودند که هرگز به هم نرسیده اند و این عشق بی وصال، پایان یافته است. غم فراق و اندوه عشق تا زمانی که در جهان خاکی بوده اند، همراه آنها بوده است. این نامه ها، تمام صمیمیت ساعدی را که تنها می توانست در یک نوشته به معشوق بیان شود، نمایان می سازد. بزرگ مرد ادبیات ایران عاشق دختری تبریزی بود و رنج های بسیاری را در این عاشقی تحمل کرد. از 41 نامه 13 نامه بدون تاریخ هستند.