مطالعة دوران کودکی در علوم اجتماعی، پدیدة نسبتا جدیدی است. دگرگونی اجتماعی از کودکی به بزرگسالی، مستقیما و تنها از رشد جسمی و بازشناسی کودکان از بزرگسالان و برعکس پیروی نمی کند و به طور کامل مشروط به تفاوت های جسمی کودک و فرد بزرگسال نیست. این دوران همواره به یک محیط فرهنگی خاص مربوط می شود؛ یعنی دوران کودکی را باید در حکم ساختاری اجتماعی درک کرده که ما را به وضعیت اجتماعی ای ارجاع می دهد که مرزهای معینی دارد و در گذر زمان و برای هر جامعه تغییر می کند. اما در قالب ساختار اجتماعی ترکیب می شود و به این ترتیب از طریق آرایش برخی قالب های خاص رفتاری بروز می یابند. نگارنده در کتاب حاضر شکل گیری دوران کودکی را بررسی و موضوعاتی چون رویکردهای جامعه شناختی به دوران کودکی، پیدایش دوران کودکی، کودکی و فضای اجتماعی، کودک آزاری، و دوران کودکی و حریم شکنی را مطرح کرده است.