«اسکار» پسرک ده ساله ای است که به علت ابتلا به بیماری سرطان، در آستانۀ مرگ قرار دارد. او که پیش از این، کودک ناآرامی بوده، این روزها، در بیمارستان، با آرامش روزگار را سپری کرده و زندگی را به گونه ای دیگر تجربه می کند. زن پیری که برای ملاقات با بیماران و صحبت با آنها به بیمارستان می آید، روابط خوبی با اسکار برقرار و او را به دوستی با خدا تشویق می کند. اسکار شروع به نوشتن نامه هایی به خدا کرده و در آنها از آرزوها و ترس هایش سخن می گوید و هر روز دوستی اش با خدا بیش تر از روز پیش می شود. سرانجام روز غمگینی که همه با دلتنگی در انتظارش بودند از راه می رسد و پسرک دوست داشتنی نزد خدا می رود، و تنها همان هنگام است که «مامی رز» در نامه ای به خدا به این واقعیت اعتراف می کند که وجود اسکار باعث شد او علاوه بر شناخت قابلیت های خویش به خدا ایمان بیاورد و سرشار از عشق شود.