مولانا جلال الدین محمد بلخی، عارف و شاعر برجسته ی ایران، در سال 604 هـ . ق در شهر بلخ به دنیا آمد. پدرش از مفتیان و صوفیان مشهور عصر خود بود. در پی حمله ی مغول به ایران، مولانا که بیست سال داشت، به همراه پدر و مادر و خانواده اش از “بلخ” به “قونیه” مهاجرت کرد. وی در شهر لارند با گوهرخاتون ازدواج کرد و حاصل آن دو پسر به نام های علاءالدین چلبی و سلطان ولد بود. ملاقات مولانا با شمس در بازار شکرریزان قونیه اتفاق افتاد که سرفصل تحول عظیمی در زندگی او شد. آثار مولانا عبارت اند از مجالس سبعه، مکتوبات، دیوان کبیر، مثنوی معنوی و فیه مافیه. وی سرانجام در سال 672 هـ . ق از دنیا رفت. کتاب حاضر شامل چهار گفتار درباره ی مولانا جلال الدین محمد بلخی تحت این عناوین است: “مولا و مولانا”؛ “مولانا در هندسه ی سخن”؛ “زبانه ی هر ترازو و مولانا جلال الدین، رستاخیزی از زبان دل” که شامل مطالبی چون دل، سخن و دل، حالات و اوصاف قلب در کلام مولانا و… است؛ و “استاد فروزان فر، بنیان گذار شیوه ای نو در مثنوی پژوهی”.