«کوروش کبیر» شاه بابل و سرزمین «سومر» و «اکد» بود. پدر او «کمبوجیه»، شاه کوچک «پارسیان» بود، و مادر او هنگام به دنیا آوردن او، از دنیا رفته بود. کوروش کبیر، پس از ورود به شهر باستانی بابل و رسیدن به فرمانروایی (538 قبل از میلاد) برای آزادی ملل مختلف از اسارت بابلی‌ها فرمانی صادر کرد که به موجب آن فرمان، بالغ بر چهل‌هزار نفر از قید اسارت بابلی‌ها آزاد شدند و به وطن خود مراجعت کردند. این داستان تصویر ماهرانه، ظهور و پیشرفت عجیب کوروش کبیر و دلاوری‌ و سادگی و عدل‌پروری و دادگستری و سیاست خاورمیانه است. بزرگ‌ترین پادشاه صلح‌پرور ایران و یکی از اولین مدافعان حقوق بشر که اثر ماندگار از خود در تاریخ جهان به جا گذاشت.