تحقیقی در مورد ابعاد سیاسی و تربیتی نامه‎های نهج‎البلاغه است. در این اثر به شرح مفاد نامه‎های سی و دوم تا چهل و یکم از نهج‎البلاغه پرداخته شده و ابعاد سیاسی و تربیتی این نامه‎ها تبیین گردیده است. در این نامه‎ها که خطاب به برخی از کارگزاران حکومتی منصوب از جانب امیرالمومنین مانند مالک اشتر و معاویه و همچنین برخی از یاران آن امام مانند محمد بن ابی‎بکر نگاشته شده حاوی مطالبی اخلاقی، عرفانی، تربیتی و سیاسی است و امام علی (ع) به تناسب شخصیت‎های مخاطب خود موعظه‎ها و اندرزهایی در زمینه رعایت اخلاق فردی و اجتماعی و شیوه‎های حکومت‎داری، اجزای عدالت و پرهیز از ظلم، روابط خوب با مردم، بندگی خداوند و شناخت او، نیرنگ‎های معاویه و عمرو بن عاص، نامه‎های عتاب‎آمیز به برخی از کارگزاران متخلف و ترسیم سیمای مردم مصر بیان شده است.