نویسنده در این کتاب با استفاده از منابع ایرانی در زمان هخامنشی نظیر لوح ها و کتیبه های تخت جمشید و منابع بابلی نوین، بر آن است تا اهمیت و نقش سیاسی و اقتصادی زنان را در نخستین شاهنشاهی ایرانی ـ پارسی ( 331ـ 559ق.م) به تصویر بکشد” .القاب بانوان درباری”، “ازدواج های سلطنتی”، “زنان درباری و دربار هخامنشی “و “زنان و اقتصاد ایران هخامنشی ” عناوین موضوعات اصلی کتاب را شامل می شود .نویسنده با این سخن که زنان ایرانی عملکرد خودسرانه در سیاست داشته اند موافق نیست .وی سلسله مراتبی بین زنان اشراف و زنان درباری قایل می شود که در راس آن مادر شاه و همسر شاه قرار داشته اند .او خاطر نشان می کند” :زنان درباری از موقعیتی برخوردار بودند که به آنها امکان می داد با صدور فرمان به ماموران خود، استفاده از مهر خود و استخدام کارمندان اداری برای اجرای کارهایشان اختیار تام محصول املاکشان را داشته باشند .این زنان همچنین مراکز تولید نیروی کار متعلق به خود را داشتند .مدارک بابلی حاکی از آن است که زنان نجبا نیز اقدامات اقتصادی مشابهی انجام می دادند .در این بررسی سعی بر این بوده است که در مورد مسئله زنان درباری و غیر درباری براساس منابع خاور نزدیک باستان و همچنین منابع یونانی بحث شود …با توجه به این مدارک، نمی توان کماکان بر این نگرش پای فشرد که زنان در دربار هخامنشی صرفا توده ای بی اعتبار بودند که بی هیچ نقش و هدفی در پس دیوارهای کاخ زندگی می کردند .”