این کتاب مشتمل بر داستان های کوتاهی با عنوان های «مادام پیلو»، «کمربند ماهی»، «دخترک ارغوانی»، «یک تقلید کننده»، و… است . در بخشی از داستان «روز کفش ها» می خوانید: «به خاطر تراموا نیست. باید پنج سال هر روز صبح سر ساعت هفت سوار تراموا شوم، ولی چندان برایم مهم نیست. آنچه برایم مهم است تمام چیزهایی ا ست که قبل از آن اتفاق می افتد؛ هنگامی که هنوز در تاریکی خانه به سر می‏برم و نمی‏توانم حتی چراغ را روشن کنم، مبادا مادرم بیدار شود. چون شب‏ها دیر به رختخواب می‏رود، بهتر است این کار را نکنم. آنچه برایم مهم است حمام کردن با آب سرد است، چون هنوز آبگرمکن راه نیفتاده. باید شیر را در ماهیتابه بریزم و دقت کنم وقتی گرم می‏شود جوش نیاید، وگرنه تمامش روی آتش می‏ریزد و قطعا بوی بد شیر سوخته را نمی توان وصف کرد. خاله السا با کمال میل صبحانه ام را آماده می‏کند، ولی چون خیلی چاق است، اگر زود از جایش بلند شود، سرش گیج می‏رود و ممکن است تعادلش را از دست بدهد. مادرم به من گوشزد می‏کند: تو که نمی خوای خاله السا بیفته، درسته؟!».