راهنمای حاضر به همراه تصاویری از آثار شاخص هنر باروک، به معرفی این هنر و بررسی سبک آن در سه بخش معماری، نقاشی و مجسمه سازی ـ در قرن هفدهم و اوایل قرن هجدهم ـ اختصاص یافته است. گفتنی است واژه ی “باروک” ظاهرا از واژه ی “barocco” به معنای یک مروارید با شکل نامتعارف یا از اصطلاح “baroco” یعنی یک قیاس منطقی پیچیده، برگرفته شده است. بنابراین، آن چه تحت عنوان باروک قرار می گیرد، آمیزه ای از بی نظمی و پیچیدگی ابهام آمیز است. کسی که در نهایت، مردم را ترغیب کرد تا سبک باروک را به عنوان جریانی مثبت به حساب آورند، هاینریش ولفلین بود. باروک اکنون به عنوان سبکی در طول قرن هفدهم و بخشی از قرن هجدهم بر هنر اروپا حکمفرما بوده، پذیرفته شده است. برخی از مشخصه های اصلی این سبک، عبارت است از: ایجاد جذابیت هم برای عاطفه هم برای عقل، علاقه به جلوه های فضاسازی و نورپردازی نمایشی و استفاده از صورت های مختلف هنر به شکل ترکیبی. برخی از آثاری که به سبک باروک خلق شده و در کتاب از آن ها یاد شده عبارت است از: ترسیم چهره ی آگوستینو پالا ویسینی (1621)، طرح اولیه برای مقبره ی دوک بوفر (1669) به وسیله ی جان لرنستوبرنین، بنای کلیسای سنت آندره آ الکورینال به وسیله ی جان لرنتسوبرنین، نقاشی های کاخ بوئن رتیرو در مادرید، گنبد کلیسای سانت ایوودلا، گنبد کلیسای سنت لورنتسو، کلیسای سن پیتر در رم، میدان سن پیتررم، تصویر ستایش مراسم عشای ربانی در خزانه ی صومعه ی اسکوریال مادرید، و تصویری از مریم عذرا در خزانه ی کلیسای جامع گرانادا.