«اسپینوزا و ما»، سومین اثر «آنتونیونگری» است که به طور کامل به «اسپینوزا» اختصاص یافته است. آنچه در این اثر بر آن تأکید می شود نقش امر مشترک در سیاستی است که می خواهد بر فلسفه اسپینوزا اتکا داشته باشد؛ خط مشترکی که بر درون ماندگاری و دموکراسی به منزله عمل جمعی انبوه خلق و برتری هستی شناسی اسپینوزا بر «هایدگر» تأکید می کند. در این کتاب نشان داده می شود که اسپینوزا چگونه از فضای مدرنیته به روزگار پست مدرن جهیده تا مخاطبش را به تأملی در مقابل گفتارهای غالب روزگار معاصر وا دارد.