بیش تر علاقمندان به سینما، «اینگمار برگمان» و «الیاکازان» را به عنوان دو کارگردان مهم، نوآور و تاثیرگذار سینمای قرن بیستم می شناسند. اما کم تر کسی است که بداند هر تیپ از آنان نزدیک به چهاردهه از عمر خود را به کارگردانی نمایش نامه های گوناگون و نوآوری در تئاتر گذرانده اند. این کتاب به بررسی بخشی از نظرات این کارگردان دربارة شیوه های بازیگری و کارگردانی و پاسخ به سئوال های متفاوتی دربارة بازیگری و کارگردانی از دیدگاه آنان اختصاص یافته است. سئوال هایی مانند این که آیا تطابق بیرونی بازیگر با نقش مهم است یا نه؟ چگونه می توان مراسم آیینی را با تئاتر امروز درهم آمیخت؟ آقا واقعا در بعضی موارد وجود کارگردان بی تاثیر است؟ کارگردان چگونه می تواند تصمیم هایی را که دربارة چگونگی ارائة نقش گرفته است با بدیهه پردازی به هنگام عمل درهم آمیزد؟