کتاب، مجموعه مقالاتی است که در سمینار “تجدد آمرانه در ترکیه و ایران” در بهار سال 1999 در “پژوهشکده ی بین المللی تاریخ اجتماعی” (هلند)، عرضه شده است. موضوع این سمینار، مطالعه ی تاریخی تطبیقی، سنجشی و جامع درباره ی مدرن سازی در ترکیه و ایران پس از جنگ جهانی اول بود. در مقالات مجموعه که با هدف بررسی الگوی راهبرد توسعه ی آمرانه آتاتورک و رضاشاه فراهم آمده اند، به خواننده این امکان داده می شود که تحولات ایران و ترکیه را پس از جنگ جهانی اول با هم “مقایسه کند و بسنجد”. در نخستین مقاله با عنوان “دولت و جامعه و در دوره ی رضاشاه/ محمدعلی همایون کاتوزیان”، “تغییر تدریجی در شیوه ی فرمانروایی رضاشاه از دیکتاتوری به حکومت استبدادی ارزیابی می گردد. “تورج اتابکی” در مقابله ی “خلافت، روحانیت و جمهوریت در ترکیه و ایران” به بررسی موانع می پردازد که دو فرمانروای اقتدارگرا در ترکیه و ایران در تحکیم حکومت خود با آن ها روبه رو شدند. مطالعه ی احزاب سیاسی و سیاست های حزبی ایران با تاکید بر حزب “ایران نو” موضوع مقاله ی “ایران نو و زوال سیاست های حزبی در دوره ی رضاشاه” نوشته ی “متیوالیوت” است. “هوشنگ شهابی” در مقاله ی “مقررات لباس پوشیدن برای مردان در ترکیه و ایران” نگرش رژیم ترکیه و ایران را در پذیرش سنت ها و قوانین اروپایی مقایسه می کند. “جان پری” در مقاله ی “اصلاح زبان در ترکیه و ایران” به مقایسه ی کوشش های مصطفی کمال و رضاشاه در زمینه ی تغییر خط و اصلاح زبان می پردازد. ایجاد نهادهای اجتماعی جدید چون ارتش و سازگارسازی آن در ترکیه و ایران موضوع مقاله ی “ارتش، جامعه ی مدنی و دولت در ایران” نوشته ی “استفانی کرونین” است. در آخرین مقاله با عنوان “رفع ابهام: سیاست خارجی وثوق الدوله در 98-1297” نوشته ی “اولیور باست”، پیشینه ی سیاست خارجی ایران در دوره ی پس از جنگ جهانی اول بررسی می شود. لازم به توضیح است در پیشگفتار کتاب از مقالات دیگری نیز سخن رفته که در سمینار یاد شده مطرح شده اند اما به فارسی ترجمه نشده و در این کتاب نیامده اند. این گزینش شاید به این علت باشد که مقالات حذف شده درباره ی ترکیه بوده اند و مطلب مستقیمی درباره ی ایران نداشته اند. این مقالات که ترجمه ی فارسی آن ها نیامده عبارت اند از: “نهادسازی در جمهوری کمالیستی” نوشته ی “اریک یان زوکر”، “ملاحظاتی درباره ی رژیم تک حزبی ترکیه در دوره ی اینونو” تالیف “جمیل کوچاک” و “ارتش و پایه گذاری جمهوری ترکیه” نوشته ی مرحوم “دانکوارد روسو”.