«تحلیل «رنج وجودی» (رنج برای نیل به کمال) و تفکیک آن از «رنج عدمی» (رنج از فقدان و نداشتن ها) می تواند افق های تازه ای در موضوع «محنت» و نسبت آن با معنا و معنویت فراروی انسان رنجور معاصر بازگشاید.» کتاب حاضر، درآمدی بر کارکردهای معنابخشی، هویت بخشی و انسجام بخشی رنج های وجودی و متعالی است. یکی از مؤلّفه های مهم و اثرگذار در میان الهیات دینی را می توان مصایبی دانست که پیامبران و انسان های کامل را در راه رساندن پیام الهی و در طریق ارزش های قدسی تحمّل کرده اند. نمونة کامل این رنج متعالی را در واقعة کربلا می توان مشاهده کرد. نظریة اصلی مطرح شده در این کتاب این گونه تعریف شده است: «یاد رنج های متعالی، که نمونه های برین آن را در تاریخ ادیان به ویژه در تاریخ دین خاتم می توان مشاهده کرد، می تواند راهی برای زیست توحیدی در عصر متکثّر نوین باشد.»