کتاب حاضر دربارة مشهورترین و قدیمی ترین نظریة «ذات گرا» دربارة تبیین ماهیت هنر در تاریخ فلسفة هنر یعنی نظریة «میمریس» (محاکات) نوشته شده است. قدمت این نظریه از منظر آیینی به ایده های یونانیان دربارة اسطوره ها و از منظر فلسفی به اندیشه های افلاطون و ارسطو باز می گردد. بدین ترتیب در این کتاب، سیر تاریخی و تحولی نظریة میمریس در تاریخ اندیشه و هنر غرب بیان و سابقة این اصطلاح و نظریه در آثار مترجمان و فیلسوفان مسلمانی چون: «اسحاق بن حنین»، «اخوان الصفا»، «فارابی»، «کندی» و… بررسی شده است. همچنین در کتاب با رویکردی تطبیقی، نظریة «سادرشیا» در حکمت هند و نظریة میمریس در رأی و نظر نو افلاطونیان به بحث گذارده شده و در پایان رویکرد حکمت و عرفان اسلامی به محاکات و نیز بازتاب آن در آثار هنری، به ویژه معماری تبیین گردیده است.